Uit het dagboek uit 1923 van Piet Jan Poulusse : fotograaf te Tholen 1898-1916.
VERHAALTJES VOOR HET SLAPEN GAAN ZIJN GESCHREVEN DOOR VADER P.J. POLUSSE, ZOON J.P. PAULUSSE EN ACHTERKLEINZOON P. PAULUSSE.
VERTREK NAAR THOLEN OP 23 MAART 1898 GESCHREVEN DOOR PIET JAN POULUSSE (1851-1932) IN ZIJN DAGBOEK UIT 1923.
Eindelijk brak de gewenste dag aan, zijnde den 23 Maart 1898, dat we met ons gezin en al ons hebben en houwen per spoor het nimmer te vergeten Limburg verlieten en op den 2 d.a.v. te Tholen arriveerden, door een vroegere kennis werd ons gelegenheid gegeven een onbewoonde woning van hem in huur te mogen betrekken. Daar het nog vroeg in het voorjaar was en ook door onbekendheid viel er voor ons weinig te verdienen, dus zuinig en bekrompen leven behoefde men ons niet te raden, maar dat was de eerste eis. Onze kinderen gingen direct naar de openbare school, alwaar zij voortdurende vorderingen maakten. In de loop der maand Mei werd er een Nationaal feest gevierd dat een ieders belangstelling wegdroeg. De drukte werd nog verhoogd door een prachtigen “meischen dag”. Alles wat lopen kon nam met lust deel aan de feestvreugde. Ik had me met mijn fototoestel erop voorbereid om zoveel mogelijk opnamen te maken. Het geluk in deze was mij gunstig doordien al mijn opnamen naar wens waren uitgevallen. Een ieder die zich op deze gene foto herkende werd koper der zelve. Vele nabestellingen volgden om te dienen als cadeau voor familie en bekenden. Het was voor ons een ongekende inspannende drukte, maar tevens een ruime bron van inkomen. Ik was daardoor met mijn vak als fotograaf niet alleen in Tholen maar ook op de omliggende dorpen bekend geworden. Passende portretlijsten in Tholen te koop was een ongekende luxe, vandaar voor ons een nieuwe onderneming; een bestelling goed gesorteerd van den nieuwsten vorm van een grossier te Rotterdam te betrekken. Dien verkoop vlotte ook naar wensch. Bij het nemen van een billijke winst concurreerden we sterk tegen Bergen op Zoom, zodat ons geldelijk inkomen heel wat gemakkelijk te kunnen leven. De zogenaamde ansichtkaarten waren toen nog niet zoo algemeen als later, zodat ik daarover begon na te denken, die ook fotografisch te maken en in den handel te brengen. Die onderneming al spoedig naar wens te gaan, ofschoon de prijs van die fotografische kaarten nog hoog moesten worden berekend. Door vragen en zoeken verkreeg ik inlichtingen, dat een gepensioneerd militair te Gouda de kunst verstond gewoon wit papier vervaardigd van lompen, gevoelig en alzo geschikt te maken en daarop een goed geslaagde foto afdrukken te voorschijn te brengen, die aan een veel verminderde prijs in de handel konden worden gebracht. Eindelijk was ik in bezit van het begeerde adres en wendde mij met spoed om inlichtingen tot dien uitvinder. Per omgaande kreeg ik het gewenste bericht met de aangename tijding, dat hij voor een oud wapenbroeder geen geheimen had en het verlangde recept met genoegen verstrekte met de wens, dat ik er veel en grote zaken mede maken mocht. Terstond begon ik met de nieuwe onderneming en kocht enige platen best papier van de vereiste stof vervaardigd, sneed die platen op de grote van briefkaart formaat, maakte dat papier gevoelig en begon enige negatieven af te drukken, waarvan de uitkomst niet beter kon worden verlangd. Nu ontbraken nog een eigen drukkerij, welke ik mij te Rotterdam ging aanschaffen, zodat ik toen naar eis was ingericht. Het werk vlotte zodanig dat ik dikwijls aan de aanvraag kon voldoen, wanneer er geen geregelde zonnenschijn zich voordeed. Uitbreiding van de zaak zat mij steeds voor, zodat ik met goed gevolg opnamen ging maken op de omliggende dorpen, om daarvan ansichten te maken en bij wederverkopers plaatste tegen verminderde prijs. Bij zonnige dagen was het afdrukken van ‘s morgens tot ‘s avonds met 20 tot 30 stuks, verder wassen, spoelen, dragen, drukken, inpakken en verzenden. Wat was het sommige dagen druk. Onze woning stond niet op een gewenste stand, zodat ik in mijn vrije tijd met mijn gedachten door de gemeente liep uit te zien naar een andere woning. Eindelijk valt mijn oog op een weliswaar onooglijk hoekhuis over het post- en telegraafkantoor ongeveer het midden der stad. Al spoedig kreeg ik met den eigenaar accoord en kocht die woning, welke door twee gezinnen bewoond was, zoodat het vooruitzicht om dezelve spoedig te kunnen betrekken niet geheel gunstig leek. Door een samenloop van omstandigheden waren we toch spoedig in ons eigen pand.
VERTREK NAAR THOLEN OP 23 MAART 1898 GESCHREVEN DOOR PIET JAN POULUSSE (1851-1932) IN ZIJN DAGBOEK UIT 1923.
Eindelijk brak de gewenste dag aan, zijnde den 23 Maart 1898, dat we met ons gezin en al ons hebben en houwen per spoor het nimmer te vergeten Limburg verlieten en op den 2 d.a.v. te Tholen arriveerden, door een vroegere kennis werd ons gelegenheid gegeven een onbewoonde woning van hem in huur te mogen betrekken. Daar het nog vroeg in het voorjaar was en ook door onbekendheid viel er voor ons weinig te verdienen, dus zuinig en bekrompen leven behoefde men ons niet te raden, maar dat was de eerste eis. Onze kinderen gingen direct naar de openbare school, alwaar zij voortdurende vorderingen maakten. In de loop der maand Mei werd er een Nationaal feest gevierd dat een ieders belangstelling wegdroeg. De drukte werd nog verhoogd door een prachtigen “meischen dag”. Alles wat lopen kon nam met lust deel aan de feestvreugde. Ik had me met mijn fototoestel erop voorbereid om zoveel mogelijk opnamen te maken. Het geluk in deze was mij gunstig doordien al mijn opnamen naar wens waren uitgevallen. Een ieder die zich op deze gene foto herkende werd koper der zelve. Vele nabestellingen volgden om te dienen als cadeau voor familie en bekenden. Het was voor ons een ongekende inspannende drukte, maar tevens een ruime bron van inkomen. Ik was daardoor met mijn vak als fotograaf niet alleen in Tholen maar ook op de omliggende dorpen bekend geworden. Passende portretlijsten in Tholen te koop was een ongekende luxe, vandaar voor ons een nieuwe onderneming; een bestelling goed gesorteerd van den nieuwsten vorm van een grossier te Rotterdam te betrekken. Dien verkoop vlotte ook naar wensch. Bij het nemen van een billijke winst concurreerden we sterk tegen Bergen op Zoom, zodat ons geldelijk inkomen heel wat gemakkelijk te kunnen leven. De zogenaamde ansichtkaarten waren toen nog niet zoo algemeen als later, zodat ik daarover begon na te denken, die ook fotografisch te maken en in den handel te brengen. Die onderneming al spoedig naar wens te gaan, ofschoon de prijs van die fotografische kaarten nog hoog moesten worden berekend. Door vragen en zoeken verkreeg ik inlichtingen, dat een gepensioneerd militair te Gouda de kunst verstond gewoon wit papier vervaardigd van lompen, gevoelig en alzo geschikt te maken en daarop een goed geslaagde foto afdrukken te voorschijn te brengen, die aan een veel verminderde prijs in de handel konden worden gebracht. Eindelijk was ik in bezit van het begeerde adres en wendde mij met spoed om inlichtingen tot dien uitvinder. Per omgaande kreeg ik het gewenste bericht met de aangename tijding, dat hij voor een oud wapenbroeder geen geheimen had en het verlangde recept met genoegen verstrekte met de wens, dat ik er veel en grote zaken mede maken mocht. Terstond begon ik met de nieuwe onderneming en kocht enige platen best papier van de vereiste stof vervaardigd, sneed die platen op de grote van briefkaart formaat, maakte dat papier gevoelig en begon enige negatieven af te drukken, waarvan de uitkomst niet beter kon worden verlangd. Nu ontbraken nog een eigen drukkerij, welke ik mij te Rotterdam ging aanschaffen, zodat ik toen naar eis was ingericht. Het werk vlotte zodanig dat ik dikwijls aan de aanvraag kon voldoen, wanneer er geen geregelde zonnenschijn zich voordeed. Uitbreiding van de zaak zat mij steeds voor, zodat ik met goed gevolg opnamen ging maken op de omliggende dorpen, om daarvan ansichten te maken en bij wederverkopers plaatste tegen verminderde prijs. Bij zonnige dagen was het afdrukken van ‘s morgens tot ‘s avonds met 20 tot 30 stuks, verder wassen, spoelen, dragen, drukken, inpakken en verzenden. Wat was het sommige dagen druk. Onze woning stond niet op een gewenste stand, zodat ik in mijn vrije tijd met mijn gedachten door de gemeente liep uit te zien naar een andere woning. Eindelijk valt mijn oog op een weliswaar onooglijk hoekhuis over het post- en telegraafkantoor ongeveer het midden der stad. Al spoedig kreeg ik met den eigenaar accoord en kocht die woning, welke door twee gezinnen bewoond was, zoodat het vooruitzicht om dezelve spoedig te kunnen betrekken niet geheel gunstig leek. Door een samenloop van omstandigheden waren we toch spoedig in ons eigen pand.